De heren Gert-Jan Segers en Joël Voordewind van Christen Unie vinden dat de onderhandelingen met Turkije over haar toetreding tot de EU stopgezet moeten worden. Natuurlijk halen ze de mensenrechtenkwestie in Turkije erbij om hun betoog kracht bij te zetten. Maar de echte aanleiding is de uitspraken van Erdogan over Israël, die de maat bij de heren vol doen raken.
Laat me voorop stellen dat ik de Turkse regering nooit als vrijheidssymbool gezien. Wat er allemaal in Turkije met de Koerdische en de Armeense bevolking gebeurd is en deels nog steeds gebeurt, doet me niet gelijk denken aan vrijheid en democratie in dat land. De schending van mensenrechten in Turkije is een serieuze kwestie, die terecht overwogen moet worden bij de toetreding van dat land tot de EU, al doen we dat niet wanneer we patriotten naar Turkije sturen.
Wat ik bijzonder hypocriet vind, is dat Segers en Voordewind Turkije wel als geprivilegieerde partner willen, maar niet als EU-lid. Wel lusten, maar niet lasten. Turkije is onze grote handelspartner, en belangrijker nog, Turkije hebben we nodig als stabiliserende factor in het Midden-Oosten. Dat land moeten we bevriend houden. Maar Turken zijn moslims, ze hebben een andere cultuur. Ze bekritiseren Israël. Ze zijn helemaal geen Europeanen. Zeker niet sinds moslims in de regering zitten.
Turken doen de laatste tijd weleens hun mond open als Israël het te bont maakt. In tegenstelling tot wat het stuk van Segers en Voordewind impliceert, doen zij het niet omdat ze moslim zijn. Turken zijn simpelweg de hypocriete houding van Europa, ten opzichte van dat land, langzamerhand beu. Ze hebben de zere plek van Europa gevonden, en dat is haar onvoorwaardelijke liefde voor Israël. Turken laten wat spierballen zien aan Europa. Ze willen zeggen dat niet alleen de EU druk kan uitoefenen op Turkije, maar ook Turkije heeft haar eigen machtsmaneuvers. Turken zijn zich heel goed bewust van hun positie in het Midden-Oosten, als enig land dat Israël kan beschermen tegen de dreigingen van de buurlanden en Iran. Turkije wil dan ook geen loopjongetje van Europa zijn, maar een volwaardig en gerespecteerd lid. Als we toch het vuile werk op moeten knappen, willen we ook in gelijke voet staan met de EU-landen, denken de Turken. Zij willen lidstaat zijn.
Geef Turkije haar zin, dan zal je zien dat de stoere taal van Erdogan tegen Israël vanzelf verdwijnt. Christen Unie moet zich dan ook niet zo druk maken over moslim Erdogan tegen jood Israël. Jodendom heeft meer gelijkenissen met islam dan met christendom. De Koran is een herschrijving van het oude testament. En zo consequent dat moslims Mozes aanhalen in hun rituelen, uitspraken en religieuze gewoonten, doen christenen het niet. Het zijn broedervolkeren.
Segers en Voordewind schrijven dat in Turkije meer journalisten vastzitten dan in Iran. Dat kan waar zijn, ik ken die cijfers niet. Wat ik wel weet is dat Iraanse vrouwen tot vorig jaar- toen een Turkijereis voor velen nog betaalbaar was in Iran- hun toevlucht in de kuststeden van Turkije zochten. Zij konden daar voor een weekje wat vrije lucht scheppen, ver van het wakende oog van de Iraanse zedenpolitie. Ook die pret is die vrouwen afgenomen, door de economische sancties van de EU. Over isolaties en het stoppen van onderhandelingen gesproken.
Turkije heeft zich, dankzij haar pogingen voor de toetreding tot de EU, ontwikkeld in een welvarend land met een zeer sterke economie. Er is wat verbetering zichtbaar in dat land wat de mensenrechten betreft.
Stoppen met onderhandelingen over het EU-lidmaatschap van Turkije, is niet alleen hypocriet maar ook onverstandig. Het kan averechts werken. De mensenrechten, waaronder de positie van minderheden, worden er in ieder geval niet beter van. De dan verbitterde Turkse regering zal juist nog verder mensenrechten verwaarlozen, als blijkt dat Turkije definitief niet mag toetreden als EU-lid. ‘Wie wind zaait, zal storm oogsten’, moet de heren Segers en Voordewind als muziek in de oren klinken. Blijf dan onderhandelen.
En wat mij betreft; gelukkig hebben de voorstanders van de verlichting het ooit niet opgegeven om van Europa een vrij en leefbaar continent te maken. Anders moesten we nog dagelijks in dit werelddeel getuige zijn van ernstige schendingen van mensenrechten. Brandstapels waarop de ketters en andersdenkenden belandden, horen bij de christelijke traditie. Wat bescheidenheid is dan ook wenselijk in de uitspraken van sommige gelovigen onder ons.
Deze blog is een reactie op het artikel van Gert-Jan Segers en Joël Voordewind van Christen Unie, met de titel: ‘Turkije hoort echt niet bij de Europese Unie’ op volkskrant.nl http://www.volkskrant.nl/vk/nl/3184/opinie/article/detail/3404933/2013/03/07/Turkije-hoort-echt-niet-bij-de-Europese-Unie.dhtml
Ferdows Kazemi 
Jim Hasenaar
9 maart 2013
Een interessant benadering Ferdows. Ik als iemand die in Israel woont en in Turkye geboren is, herken wat in jou denken. Niet dat ik mij van Turkye veel herinneren kan, ik ben geboren uit volledig Nederlandse ouders die enkele jaren voor havenwerke in Turkye woonden, maar de verhalen die mijn ouders vertelden, komen overeen met jou gedachtengang. Tevens heb ik een Koran thuis, ondanks dat ik van Christen huize ben, en zie daarin inderdaad Mozes in vermeld. Net als Jezus overigens.