De wuivende hand van onze dochter

‘Hoe wist de politie dat sommige mensen joods waren?’, vroeg onze dochter van 11, nadat ze net begonnen was in het dagboek van Anne Frank te lezen.
‘Zij waren vast als joods ingeschreven bij de gemeente. Vroeger werd jouw godsdienst geregistreerd. Maar tegenwoordig is dat niet verplicht. Weet je waarom het niet meer verplicht is?’ vroeg ik haar.
‘Omdat ze bang zijn dat er nog een keer zo’n oorlog gebeurt?’, antwoordde zij.
‘Dat klopt’, zei ik.
Mijn man voegde eraan toe: ‘in alle tijden kunnen er gekke mensen ontstaan die de aanhangers van een bepaalde religie of groepering haten. Stel je je voor dat ze aan de macht komen, dan zijn die mensen veiliger als hun religie nergens geregistreerd staat’.
‘Net als nu dat Wilders moslims haat. Ik begrijp niet waarom hij ze haat. Ze zijn gewoon mensen, net als wij. Ze doen niets verkeerds. Wat maakt het nou uit wat voor religie ze hebben?’, zei ze verontwaardigd.
‘Ik begrijp het ook niet, lieverd. Heel veel mensen begrijpen het niet. Kijk nou naar al die moslim vriendinnetjes van jou, allemaal lieve meisjes. Kijk naar jouw Iraanse opa & oma, ooms & tantes, allemaal vredelievende mensen, hoe kan iemand ze haten? Wilders ziet de misdaden van Al Qaida, de Taliban, de Iraanse regering enz. Ze zijn allemaal moslims. Maar het is heel dom om te bedenken dat alle moslims misdadigers zijn omdat er een kleine groepering het wel is’, vertelde ik haar.

‘Ach, die man is gek’, zei ze wuivend met haar hand.

Elke keer als ik die vriendinnetjes samen zie komt er een glimlach op mijn gezicht. Dit zijn onze kinderen; blond, zwart, blank, bruin, alles door elkaar, gillend op het schoolplein, niet er om gevend wie wat is. Allemaal vrolijk Sinterklaasliedjes zingen, surprises maken, gedichten schrijven, het ene kind nog fanatieker dan het andere. De oudere kinderen voorzichtig dat de jongeren het niet in de gaten krijgen dat Sinterklaas niet bestaat, ze doen mee aan het complot van de leerkrachten tegen de kleuters, ze doen mee aan het spel en ze genieten er allemaal samen van. Voor hen tellen de verschillen niet. Sinterklaas hoort bij de traditie van dit land en ze zijn de kinderen van dit land.
Zij worden uitgenodigd op elkaars verjaardagen. Fatima hoeft geen Ingrid te heten om samen met Esther op het slaapfeestje van Eefje welkom te zijn. Eten Fatima en Esther geen varkensvlees, dan bereidt de moeder van Eefje voor één avond geen varkensvlees of desnoods helemaal geen vlees. Patat is zo gefrituurd en ook nog eens toegestaan in alle religies.
Fatima en Esther nemen bij het schoolontbijt geen broodje worst. Eefje biedt ze het potje pindakaas of het pak hagelslag aan en ze weet dat ze beiden die lekker vinden, vriendinnen weten alles van elkaar. Het leven is zo simpel als je het maakt. Vriendinnen weten hoe ze het simpel moeten maken. Moeilijkheden horen bij de wereld van de volwassenen.

Ik hoef maar aan de wuivende hand van onze dochter te denken om geen demonen en heksenpraktijken in mijn hoofd toe te laten.

‘Mama, ik wil het dagboek van Anne Frank alleen overdag lezen en niet voor het slapen gaan, anders ben ik bang dat ik over de oorlog ga dromen’, zei onze dochter, nadat ik gezegd had dat ze voor elk uitgelezen boek een cadeau van ons zal krijgen.
‘Het is goed lieverd, maar wees niet bang voor de oorlogen, die komen hier niet’, en ik maakte mijn zin zwijgend en in mijn hoofd af: ‘zolang je met die prachtige hand blijft wuiven.’

Advertentie

Posted in: Maatschappelijk